Jak rozmawiać z dzieckiem o koronawirusie?
Czas pandemii jest trudny dla nas wszystkich. Najtrudniej jest go zrozumieć dzieciom, które jeszcze niedawno spędzały czas z rówieśnikami w szkole, na podwórku, czy na dodatkowych zajęciach, a obecnie muszą przesiadywać w domu, ucząc się przez internet. Dodatkowo dochodzi rozłąka z ukochanymi dziadkami i babciami, którzy ze względu na wiek są szczególnie narażeni na zakażenie i wymagają ochrony. Jak wytłumaczyć dziecku sytuację, zwłaszcza że nie wiemy, jak długo potrwa?
Mamy prawo się bać
Pandemia i wirus, na którego nie ma skutecznego lekarstwa ani szczepionki są już wystarczająco przerażające. Wizja braku możliwości spotkania się z innymi oraz konieczność ograniczenia kontaktów do minimum tylko podsyca to uczucie. Mamy prawo się bać. Dorośli są przerażeni dodatkowo obawą przed utratą pracy, nic dziwnego, że dzieci również chodzą przerażone. Dzieci wyczuwają napięcie wiszące w powietrzu i to zaburza ich poczucie bezpieczeństwa, do tego dochodzą informacje z zewnątrz oraz kolejne obostrzenia, co tylko utwierdza je w tym, że należy być zaniepokojonym. Strach to nic złego, należy go oswoić i zaakceptować.
Jak rozmawiać z dzieckiem o koronawirusie?
Przede wszystkim uszanuj i nie bagatelizuj emocji dziecka. Strach i niepokój mogą objawiać się również gniewem i wybuchami całej gamy emocji. Należy usiąść z dzieckiem i przegadać to co czuje, tak aby rozumiało, że jesteśmy w tej sytuacji razem. Nie należy też unikać trudnych tematów, jeżeli widzimy, że dziecko tęskni za kolegami/dziadkami lub obawia się o chorego członka rodziny, warto o tym porozmawiać. Należy również pamiętać, aby w rozmowach nie podsycać lęku dziecka, ale też nie umniejszać jego wartości. Sytuacja jest poważna, ale są środki, które pozwolą nam zachować dobre zdrowie, jak właściwa higiena, izolacja w razie wystąpienia objawów, czy właśnie ograniczenie kontaktów z ludźmi do minimum. To prawda, że jest nam trudno, ale ciągle mamy internet i telefony, dzięki którym możemy się ze sobą kontaktować.
Nie oszukuj dziecka, że to skończy się za miesiąc lub rok, powiedz, że nie wiesz i nikt tego nie wie. Musimy być może nauczyć się żyć w nowej rzeczywistości i jedyne co możemy, to dbać o siebie wzajemnie i wspierać swoją odporność. Ustalcie wspólne rytuały domowe, np. wspólne mycie rąk, branie witamin, czy piętnaście minut ćwiczeń, dla lepszego zdrowia. Niech dziecko ma też czas na to, aby zadzwonić do rodziny i przyjaciół, gdy ma na to ochotę. Wychodźcie razem na spacery w odludnione miejsca. Wyjaśnij dziecku, dlaczego to ważne, aby przestrzegać tych wszystkich zasad i daj mu przestrzeń na okazywanie emocji, nawet tych trudnych związanych z sytuacją. Bądź zawsze gotowy jako rodzic, do tego, aby być wsparciem dla swojego dziecka. Nie bombarduj go jednak informacjami, przekaż tyle, ile jest konieczne, jednocześnie odpowiedz na wszelkie pytania zgodnie z prawdą.
